وبلاگ واژه های ناتمام | نسرین خوش‌کیش

جایی برای حرف‌هایی که در دل مانده‌اند

یک گوشه دنج در دنیای شلوغ مجازی، برای تو که هنوز دل‌ات می‌تپد…
نوشته‌هایی که درد را روایت می‌کنند، بی آنکه ناامیدت کنند.

درباره نسرین خوش کیش (مانا)

جنسیت: زن – متاهل
محل سکونت: ایران – رشت
درباره من: من، دختری با چشمان میشی،که سال‌های کودکی‌ام را با مداد قرمز، دفتر چهل‌برگ و رؤیای نویسندگی سپری کردم.
نوجوانی‌ام، با دفترچه‌های پر از شعرهای خام و داستان‌هایی که فقط خودم می‌فهمیدمشان، گذشت.
و بزرگسالی‌ام؟ هنوز همان کودکِ دل‌نوشته‌ها هستم، با کمی چین دور چشم و دلی که نوشتن آرامش می‌کند.

نوشتن برای من فقط واژه نیست، نفس است. هر کلمه‌ای که می‌نویسم، تکه‌ای از روحم را روی کاغذ می‌گذارم.
دردها، دلتنگی‌ها، رؤیاها و خنده‌هایم را در قصه‌ها پنهان می‌کنم، تا شاید کسی، جایی، خودش را در آن پیدا کند…

من “مانا” هستم،
نویسنده‌ای از دل روزمرگی‌ها، که باور دارد هر آدمی، یک داستان نانوشته است.
من عاشق خانواده. ساده بودن. کامپیوتر. درس . کتاب. نوشت افزار. نوشتن.گل . محبت . مهربانی. صفا. یکرنگی و…نوشتن…..نوشتن…. هستم.
“در دنیای داستان‌های من، هر کلمه همچون دانه‌ای در خاک ذهن کاشته می‌شود تا ریشه‌های احساس و اندیشه را به‌دست آورد. اینجا جایی است برای به اشتراک گذاشتن قصه‌های کوتاه و بلند که روایتگر زندگی‌های پیچیده، دردها و امیدهای پنهان‌اند. اگر با خواندن، لذت می‌برید یا با دل‌نگرانی همذات‌پنداری می‌کنید، اینجا خانه‌ی کلمات من است. خوش آمدید.”